Alleenstaande asielzoekers mogen niet terug naar falend Belgisch opvangsysteem

Nederland mag geen alleenstaande mannelijke asielzoekers meer terugsturen naar Belgie. Dat oordeelt de Raad van State, die daarmee terugkomt van een eerdere uitspraak. Het Belgische systeem faalt structureel waardoor terugsturen in strijd kan zijn met de mensenrechten.
De zaak was aangespannen door een man met de Afghaanse nationaliteit. Hij kwam eerst in Belgie aan, maar vroeg daarna in Nederland een verblijfsvergunning aan. Omdat Europese landen hebben afgesproken dat het eerste land waar iemand aankomt verantwoordelijk is voor de opvang en procedures, nam de Nederland die aanvraag vorig jaar niet in behandeling. Belgie moest dat doen.
Hoewel in Belgie voor de man geen plek was in de reguliere opvang, vond de hoogste bestuursrechter eerder toch dat hij teruggestuurd mocht worden. Daar zijn ook voorzieningen voor noodopvang, daklozenopvang, en medische en juridisch voorzieningen, meende de rechter, al werd toen ook al vermeld dat de opvang in Belgie aan de slechte kant was.
Systeemfalen
Ook in Belgie is al jaren een tekort aan opvangplekken voor asielzoekers. Vrouwen, kinderen en kwetsbare personen krijgen voorrang in de reguliere opvang. Niet-kwetsbare, alleenstaande mannen krijgen zeer zelden een plek.
Maar nu zegt de Raad van State dat de gebreken in de opvangsituatie en rechtsbescherming van deze groep in Belgie “zodanig structureel” zijn, dat zij bij terugkomst waarschijnlijk op straat terechtkomen. Door dit “systeemfalen” kunnen deze mensen dan niet langer in hun basislevensbehoeften voorzien en dat is in strijd met de mensrenrechten, aldus de bestuursrechter.
‘Onverschilligheid’ in Belgie
Na de uitspraak van vorig jaar maart zei de toenmalige minister dat Belgie hard werkt aan verbetering van de opvang. Van die verbetering is niets terechtgekomen, stelt de Raad van State. Daarnaast constateert de bestuursrechter een “onverschilligheid van de Belgische autoriteiten om de tekortkomingen in de opvang en rechtsbescherming op te lossen”.
Het tekort aan opvangplekken in Belgie is structureel geworden, vindt de Raad van State. Het is niet duidelijk of alleenstaande mannen terechtkunnen bij noodvoorzieningen en of ze toegang hebben tot effectieve rechtsbescherming, omdat de Belgische autoriteiten “rechterlijke uitspraken niet naleven en dwangsommen niet betalen”.
De Raad van State zegt zich de ernst van het oordeel te realiseren en is zich ervan bewust dat dit afbreuk doet aan onderlinge afspraken en samenwerking tussen EU-landen. Maar op basis van feiten is geoordeeld dat mensen risico lopen op een onmenselijke behandeling, aldus de Raad van State.

Lees het hele verhaal via NOS Nieuws: Alleenstaande asielzoekers mogen niet terug naar falend Belgisch opvangsysteem

Positieve reactie op het artikel
Wat een inspirerend en hoopgevend artikel over de groei van duurzame energie in Nederland! Het is fantastisch om te lezen hoe snel de transitie naar groene energie verloopt, met een recordaantal zonnepanelen en windmolens dat in 2023 is geïnstalleerd. Dit laat zien dat zowel burgers als bedrijven steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor een schonere toekomst. De cijfers over de stijging van hernieuwbare energiebronnen zijn indrukwekkend en geven vertrouwen dat Nederland op koers ligt om de klimaatdoelen te halen. Bovendien wordt de innovatieve rol van technologie, zoals slimme netwerken, prachtig belicht, wat aantoont dat we niet alleen kwantitatief, maar ook kwalitatief vooruitgang boeken. Dit soort berichten motiveert om zelf ook een steentje bij te dragen aan de energietransitie!

Kritische noot
Aan de andere kant roept dit artikel ook serieuze vragen op over de haalbaarheid en de schaduwkant van deze snelle groei. Hoewel de cijfers over zonnepanelen en windmolens indrukwekkend lijken, wordt er weinig aandacht besteed aan de enorme uitdagingen, zoals de overbelasting van het elektriciteitsnet, dat in veel regio’s de groei van duurzame energie belemmert. Daarnaast blijft de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen voor piekmomenten onbenoemd, wat de indruk van een volledig ‘groene’ transitie enigszins misleidend maakt. Ook de ecologische impact van de productie van zonnepanelen en windmolens, vaak in verre landen onder twijfelachtige omstandigheden, wordt volledig genegeerd. Dit artikel schetst een te rooskleurig beeld en mist de kritische nuance die nodig is om de complexiteit van de energietransitie echt te begrijpen.

Trefwoord(en): asielzoeker