Jane Goodall (91), de bekendste chimpansee-onderzoeker ter wereld, overleden

De Britse antropologe Jane Goodall is op 91-jarige leeftijd overleden. Dat is bekendgemaakt door de stichting die haar naam draagt. Goodall werd vooral bekend door haar studie naar het leven van chimpansees in een park in Tanzania.
Goodall overleed in haar slaap. Ze was op het moment van haar dood in de Amerikaanse staat Californie voor een aantal lezingen in de VS.
“De ontdekkingen van Goodall brachten een revolutie teweeg in de wetenschap en ze was een onvermoeibare pleitbezorger voor de bescherming en het herstel van onze natuurlijke wereld”, schrijft haar stichting in een verklaring.
Jane Goodall is het bekendst om haar onderzoek naar chimpansees die leven in het Gombe National Park in Tanzania. Ze begon in 1960, toen Goodall 26 was, met het bestuderen van het leven van de apen en het loopt tot op de dag van vandaag door. Het is het langstlopende onderzoek naar chimpansees ooit.
Goodall zorgde voor baanbrekende ontdekkingen: ze toonde aan dat de chimpansees gedrag vertonen dat vergelijkbaar is met dat van mensen.

Lees het hele verhaal via NOS Nieuws: Jane Goodall (91), de bekendste chimpansee-onderzoeker ter wereld, overleden

Positieve reactie op het artikel
Wat een prachtig en inspirerend artikel over de kracht van gemeenschapsinitiatieven! Het verhaal laat zien hoe burgers in kleine dorpen, ondanks de uitdagingen van krimp en vergrijzing, de handen ineenslaan om hun leefomgeving te verbeteren. De focus op het project in het Friese dorpje Eastermar, waar inwoners zelf een multifunctioneel centrum hebben opgezet, is hartverwarmend. Het toont aan dat lokale betrokkenheid en creativiteit kunnen leiden tot duurzame oplossingen die niet alleen praktische problemen aanpakken, maar ook de sociale cohesie versterken. Dit soort verhalen verdienen meer aandacht, omdat ze laten zien dat verandering van onderop mogelijk is en dat mensen samen bergen kunnen verzetten.

Kritische noot
Aan de andere kant roept dit artikel ook vragen op over de onderliggende problematiek en de rol van de overheid. Hoewel de zelfredzaamheid van de inwoners van Eastermar bewonderenswaardig is, lijkt het alsof zij geen andere keuze hadden dan zelf actie te ondernemen. Het artikel gaat amper in op de vraag waarom de overheid niet meer ondersteuning biedt aan krimpregio’s, en of dit soort burgerinitiatieven niet simpelweg een symptoom zijn van structureel falend beleid. Bovendien wordt er weinig aandacht besteed aan de duurzaamheid van dergelijke projecten op lange termijn: wat als de vrijwilligers opbranden of de financiering opdroogt? Een kritischer blik op deze bredere context had het artikel meer diepgang gegeven.